فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُواْ لِی وَلاَ تَکْفُرُونِ
{آیه 152 / سوره مبارکه بقره }
فضیلت و حقیقت یاد خدا و شکر او :
از پیامبر اسلام ( صلی الله علیه و آله ) نقل شده که روزی به اصحابشان فرمودند « در باغ های بهشت گردش کنید » پرسیدند
: ای پیامبر خدا ، باغ های بهشت چیستند ؟ فرمود : « مجالس یاد خدا ، صبح و شب به این مجالس بروید و به یاد خدا باشید . هر
کس دوست دارد بداند که ارزش او نزد خدا چقدر است ، پس ببیند که ارزش خدا نزد او چه مقدار است ، چون خداوند
به بنده خود آن مقدر احترام میگذارد که بنده اش به او احترام می گذارد و بدانید که بهترین و پاکیزه ترین اعمال شما نزد مالک
و صاحبتان ، یاد خداست ، چرا که خود او از احوالات خودش خبر داده و فرموده : من همنشین کسی هستم که مر یاد کند و نیز
فرموده مرا یاد کنید تا شما را با نعمت هایم یاد کنم . مرا با اطاعت و عبادت یاد کنید تا شما را با نعمت ها و احسان و راحت
و رضایت خویش یاد کنم. »
البته منظور از یاد خدا ، فقط به زبان آوردن نام مقدس او نیست ، بلکه ذکر خداوند ، عبادت دل و جان آدمی است
و اگر ذکر زبانی از دل برآید ، ارزش دارد ، والا بی ارزش است باید دانست که یاد حقیقی خداوند در عمل انسان
نمایان میشود ، چنانکه در روایتی از پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) نقل شده است : « کسی که خدا را اطاعت کند ، خدا
را یاد کرده ، هر چند نماز و روزه و تلاوتش کم باشد . و کسی که خدا را نافرمانی کند ، خدا را فراموش کرده ، هر چند نماز
وروزه و تلاوت قرآنش زیاد باشد. »
قرآن در کنار ذکر خدا فرمان شکرگزاری می دهد و آدمی را از کفران نعمت بر حذر می دارد . شکر الهی باید به دنبال
احساس فقر و نیاز به خدای بی نیاز باشد ، آن گونه که وقتی بیماری درمانده را انسانی والا به رایگان درمان می کند ، خضوعی
همراه با شرمساری در او نسبت به آن شخص نیکوکار پیدا میشود و این حاالت فراتر از تشکر زبانی است . اگر
انسان در برابر مخلوق خدا چنین است ، در قبال خدای متعال که همه چیزش از اوست چگونه باید باشد ؟
آری ، شکر زبانی ، با آن حقیقت بلند الهی یعنی شکر عالمانه خدا ، فاصله فراوان دارد . {1}
1- تفسیر موضوعی ، جلد 14 ، ص 246
